Een uitspraak van Victor Hugo.Ik was gisteren zo onrustig.Het is zo'n gevecht om te accepteren wat mijn lijf niet meer kan.Maar het is een gegeven, een teken dat ik me over moet geven en erop vertrouwen dat duidelijk gaat worden waar ik me op mag gaan richten. Mijn prioriteiten bij stellen en met name dankbaar zijn met wat er zich heel dichtbij, vlak voor mij, in mij aan ontwikkelen is.
2 opmerkingen:
Tot in mijn ziel is deze binnengekomen... Voor mij is de moeilijkste periode van het jaar aangebroken, en mijn lijf doet nog minder dan voordien wat ik zou willen dat het nog zou doen.
Het einde van één lang, intens stuk van mij leven lijkt te eindigen, maar o wat is dat moeilijk: loslaten wat is geweest en verder gaan vol vertrouwen.
Het doet me veel deugd om dit stukje hier bij jou te lezen.
Dank je wel.
berusten in dat wat er nu is helemaal ok is....
Een reactie posten