Ik kan je wel kennen zonder je ooit volledig te begrijpen.(heel vrij naar Hella Haasse) Weet je, het doet zo'n pijn, ik wil iets liefs tegen je zeggen maar het pakt totaal verkeerd uit. Je wordt stil, verdrietig en trekt je volledig terug. Ik weet echt niet wat er verkeerd is, wat ik fout heb gezegd. Later, veel later, blijkt het om een hele diepe oude pijn te gaan. Ik hou van je, dacht je te kennen maar soms begrijp ik er niets van.
Het vilten doek dat je hier ziet, is een hele dunne laag Gottland wol op zijde.
Het heeft transparante stukken, maar altijd blijft er de zwarte zijde, je denkt dwars door iemand heen te kijken, iemand echt te kennen, maar door communicatie ontstaat associatie resulterend in onbegrip. Gelukkig is er de draad die alles bij elkaar houdt.
21 opmerkingen:
Communicatie is zo een moeilijk iets. Niet enkel woorden, ook gebaren en houding tellen mee, en dan nog de stukken verleden van jou en degene tegen wie je het hebt. Gek eigenlijk dat we uberhaupt nog de dingen kunnen overbrengen zoals we ze bedoelen.
Je doek laat het heel mooi zien... Wat een kunstwerk
Oh Yvette, wat een confrontatie zie ik hier! Het is zo ontzettend moeilijk om iemand nooit te kwetsen, dat gaat bijna niet. Het kan jaren goed gaan, en dan ineens is er iets waar je geen weet van hebt en dat door een opmerking plotseling opnieuw tot leven komt.
Dan is het de kunst samen door die pijn te gaan en weer tot elkaar te komen.
Poeh... als ik er nog aan denk...
Wat een prachtig waardevol log van vilt en symbolen voor alles wat we denken te weten en nooit zullen weten. En toch is er de draad die alles bij elkaar houd.
Bedankt Yvette
Dit is zò'n fundamenteel iets, zo moeilijk voor mij, communicatie...
En wat een prachtig doek, prachtige foto's opnieuw, het gesprek met de natuur erachter. Dank je Yvette.
Het zivleren lijntje spreken wij over wat erg belangrijk is juist als we even niet bij elkaar zijn, kortom... niet is altijd dankzij...
Dit klinkt erg jammer dat bij jou even ergens iets gesprongen is en het zijden draadje eraan te pas moet komen...
XXX
Sommige stukken zou je wel in kunnen lijsten zoals deze. Goed het stoffen effect is dan wel weg, maar wat er dan hangt is een prachtig schilderij.
Yvette je bent zelf ook een bofbips dat je alles wat je beweegt kunt uitdrukken in je kunst! Zo ook hier weer en dit doet me denken aan de zeven sluiers waarvan de laatste nooit afgedaan zal worden. Ik denk dat ieder mens het nodig heeft om zijn of haar laatste sluier voor zichzelf te behouden. "Let it be!"
Als we onszelf niet eens kennen, hoe kunnen we dan verwachten een ander te kennen?
Maar ik blijf het proberen.
Ik wens je een kleurrijk weekend.
Heel mooi die vilt in de natuur, op en top environmental.
Net als in het leven is alles met elkaar verbonden..
Fijn weekend meis en wat een vreselijk mooi doek..
Werkelijk wonderschoon doek Yvette!
Isolde
.
Iedere tekst herschrijft de lezer onbewust
volgens de grammatica en de spelling van zijn eigen leven.
Daarom: Ik kan niet schrijven zoals jij leest ...
Maar laten we elkaar lezen met voorzichtige verbeelding.
.
Geschreven en gesproken woorden.
De lichaamstaal.
En het zwijgen.
Communicatie. Delen en verbinden.
.
Ik wil jullie beiden, Yvette en Martine deskundigen in wol, vilt, textiel, een vakvraag stellen en een probleem voorleggen waar ikzelf niet zo gauw uitkom. Ik kan gelukkig een draad van een naald onderscheiden maar hanteer het wat moeizaam.
Vorige week zag ik in een winkel een prachtig (vrij strak zittend) zwart t-shirt liggen met een fraaie opdruk. De prijs was om en nabij de 25 euro en voor mij wat aan de kostbare kant. Tot m'n schrik zag ik in de lange mouw bij de schouder een scheur (soort winkelhaak) zitten. Dus maakte ik de winkelier erop attent.
Welnu, mompelde hij, dat kan ik niet meer verkopen, bij mij knippen ze dus ook al gaten in m'n kleding. (Een grapjas scheen diezelfde week al bij andere winkels dit rot geintje uitgehaald te hebben).
Ik zei, als je het toch weggooit, wil ik er wel 4 euro voor betalen.
Accoord!
Ik dacht: ik trek er toch een jasje overheen, dus niemand ziet die scheur en wel de 'mooie voorkant'.
Nu begint die scheur groter te worden en zelfs over de schoudernaad heen richting hart te lopen. Ik heb 'm snel uitgetrokken en wil 'm nu op mijn lekenmanier repareren.
Hoe doe ik dat het beste. Door er een lap tegenaan te naaien, of kan ik beter gaan zigzaggen, of hebben jullie een ander lumineus idee?
Bij voorbaat dank voor welke suggestie dan ook!
Groet
Es
Hey Yvette.. ja de regen is een mooi iets! I know.
Ja, communicatie is mooi, moet ook gebeuren en dan kun je heel dicht bij iemand komen, maar er blijven beperkingen. Uiteindelijk is de meeste communicatie, taal, kunstuitingen, alles een flauwe afspiegeling van je diepste gevoelens. Het diepste contact wat je hebt voel je wel, maar is moeilijk uit te drukken dus kan er iets verkeerd gaan.
Je hebt niets verkeerds gezegd, die ander heeft moeite om jouw mooie woorden te verwerken.
Love AS always
Di Mario
Wat een prachtstukje literatuur, Yvetteke...
Beter dan jij het beschreef, kan ik niet. Dus ik geniet van je wijze woorden... in stilte
kun je iemand ooit echt kennen...
ik denk het niet,
maar bij een enkeling gaat het wel heel erg diep, en kun je antwoord geven op de vraag:-)
communicatie is niet moeilijk als je naast elkaar staat
liefs
klaproos
Heb even stilgestaan bij je blog. Je schrijft heel mooie rake dingen.
Groetjes,
Merel
respect, daar draait het om.
als dat er is, ben je een heel eind op weg!
je doek is heel speciaal, yvette!
waarvoor ga je het gebruiken?
wauw
in beeld en tekst
een geweldig log!
ps.
hoe wist jij nou weer dat ik een ongeluk gehad heb in het zwembad?
had niks met de ambu te maken gelukkig...
wat maak je veel moois , wat schrijf je veel moois, dingen die mij raken .
Dankjewel
Een reactie posten