Er is een rookhok in Heliomare waar ik regelmatig even een sigaretje rook. In het begin was het heel stil en verdrietig wat ik daar zag maar nu is het een plek waar we veel lol hebben. Straks even roken??? hoor ik regelmatig door de gangen roepen. We beginnen elkaar te kennen en na de verdrietige verhalen komt de humor.Ik heb zo'n bewondering voor de levenslust van de ernstig gehandicapte mensen daar. Afgelopen week echter, werd ik heel verdrietig, ik nam alle verhalen mee naar huis en kon het niet loslaten. Marjolijn van Carpe Diem heeft ook een verpleegkundige achtergrond en gaf me een vermakelijke tip.
Weet je Yf, ik schud altijd, liefst zo onzichtbaar mogelijk,even met mijn gat als ik ergens weg ga.
( 15 december wordt ik opnieuw geopereerd ..en Annelies ik kan je blog niet vinden)