ik ben verdrietig, ik ben boos, ik wil niet weten dat het gaat zoals het gaat......
terwijl ik in het verleden troost vond in de natuur, dat als een sneeuwvklokje uitgebloeid is, het volgend jaar weer gewoon terug komt
dat je water en wind niet niet tegen kan houden
het troost me niet
het komt niet aan
yvonne zei....ben je niet gewoon bang dat je moeder dood gaat
mijn moeder zei....niet verdrietig zijn hoor, het is net als bij tovke, die was gewoon op, net als noud, die was blij dat hij geen adem meer hoefde te halen, zo benauwd was hij
das zei....je hoeft niet bang te zijn, wij zijn er voor je
de honden laten zich gelden, wij zijn er ook nog
maar ik blijf ontroostbaar
ik blijf huilen
water hou je niet tegen
hoe hou je tranen tegen?
ik hoop dat het gaat sneeuwstormen, daar kan ik echt niet omheen
toch de natuur die troost......
