Hij ligt in het ziekenhuis,het gaat niet best! Iedereen weet dat maar zijn vrouw wil het niet accepteren.Ze is boos dat hij lelijk doet.Ze is boos dat hij niet precies kan vertellen wat de dokter gezegd heeft.Ze is boos dat hij depressief aan het worden is. Ze is boos dat hij niet zegt dat hij toch ook wel een fijn leven gehad heeft.Ze is boos dat hij zoveel slaapt.Ze is boos dat hij bij haar vandaan glijdt en ze daar niets aan kan doen.Wij kunnen hen alleen maar helpen door van ze te houden.
7 opmerkingen:
In- en inmooi geschreven, Yvette!
Eigenlijk is het zonde hier wat dan ook aan toe te voegen, maar ik wilde toch iets achterlaten, een knuffel, een dikke zoen, een steunende schouder misschien?
begrip en heel veel liefde kan er altijd bij, hoe vol het theekopje ook is.
ik wens je een theeplantage vol van beide, yvette ..
de boosheid kan ik me wel voorstellen yvette,
ze voelt zich zo machteloos en geeft uiting aan haar verdriet..
mijn gedachten zijn bij haar
xxx
klaproos
vol overgave lees ik je stukje. Jij kent het gevoel en de energie die er bij hoort en je hebt het weten te transformeren.. ik stuur deze vrouw ook het licht van helderheid!
En zij is zo boos omdat ze niet kan zeggen: "ik wil dat de liefde blijft duren"!
zo moeilijk om te aanvaarden dat je niks kan veranderen aan de situatie... maar boosheid is het begin van aanvaarding.
En met de liefde waarmee ze ondersteund wordt, en het licht dat haar wordt toegezonden, zal ook zij haar weg hierin zoeken en uiteindelijk vinden.
Haar theekopje zal terug gevuld worden met lekkerder dingen...
Ik denk dat dat het moeilijkste is wat er bestaat: accepteren dat je degene die je het meest dierbaar is moet loslaten.
Maar juist OMDAT ze hem zo dierbaar is komt die acceptatie wel!
In gedachten bij hen,
beuzeblaadje
Een reactie posten