een dag niet vilten is een dag niet geleefd

En als je dan een beetje wanhopig wordt van de pijn, gefrustreerd van het niet kunnen vilten,je afgesneden voelt van de buitenwereld, soms zelfs te ziek om te bloggen, dan vind je een gedicht dat je ontroert, vooral ook omdat het gestuurd is door een blogster die je na staat. Gerda het lijkt wel of je wist dat ik dit even nodig had.

Voor jou, Yvettelief:

Cher ami,
Dit is geen zicht,
Heeft geen toekomst.

Zie,

Hoe de tijd zich rekt in lange a’s
Van haven,les marquises, et si j’étais,
Uw dienaar, votre servant,
Uw verdriet, uw hoop
En pijn, als je soms alleen
Of dronken van het leven
Het spoor bijster
Uitschreit dat het genoeg is,
Teveel. Dat het moet
Gedaan zijn met al die zever,
En doen alsof de zee van iedereen is.

En als overal de verveling toeslaat,
Ver van alle verwondering,
De wereld aan al die het zien wil
Haar gat toont,
Dan lonkt de kater,
En anders ook.
Ja, ook dan,
En ook andersom,
Of niet soms
© Eddy De Buf