In een zwarte periode in mijn leven vergat ik heel veel afspraken en hing mijn leven van leugens aan elkaar.Ik voelde me zo'n slechte vrouw, afspraken niet nakomen en niet gewoon vertellen waarom. Altijd in de angst leven dat je leugens ontdekt worden. Het hing als een donderwolk boven mijn hoofd. Angst.... schuld.... schaamte. Op het moment dat tot mij door drong dat leven zonder leugens veel makkelijker is, als je altijd de waarheid vertelt hoef je niets meer te onthouden. Maar van mijn schuldgevoelens en schaamte was ik niet af. Heel langzaam, ik doe er al jaren over, begin ik te begrijpen dat schuldgevoelens funest zijn,dat vertrouwen op het goede wat iedereen dus ook ik in zich heeft elementair is. Als je dan dat goede van jezelf steeds meer toestaat, kan je liefde in je leven toelaten
16 opmerkingen:
Wauw... hoe is dat om telkens weer leugens te maken, gaat dat vanzelf? Waaarom start je ermee, dit lijkt uit de lucht te komen vallen, maar in mijn familie hebben we ook last van zo iemand, niet dat jij dat bent, en wellicht op hele andere gronden... die persoon is echt ziek zo denken wij, maar toch...
Ze heeft zich idd van de familie afgezonderd en trekt mijn jongste oom erin mee, al jaren... zijn keuze natuurlijk, maar leuk is anders als je WEET dat hij eigenlijk heel ergens anders wil zijn...
De waarheid, met soms een wit leugentje dat is prima, en je krijgt de waarheid alleen maar terug, dat leeft een stuk makkelijker en comfortabeler.
XXX
Gelukkig gaan zwarte periodes weer voorbij, en krijg je nieuwe kansen.
Je hebt ze gezien en gegrepen.
Dat zijn de goede dingen in het leven waar je mee verder kunt.
Ik hoop dat je nog heel geluk en liefde mag ontvangen.
Liefs Marjolijn
Zwarte periodes: zonder zwart geen wit! En als je uiteindelijk maar begrijpt wat er toen door je heen ging en waarom je zo reageerde, dan ben je al een eind op het pad naar het witte.
je bent een wijze vrouw, Yvette, en dat wordt je niet zomaar...
Schuldgevoel= op jezelf gerichte agressie, volledig zinloos en zonder functie.
De waarheid is inderdaad makkelijker en laat jezelf zien in wie je bent.
Maar ... er zijn levensfases die gekleurd door omstandigheden, het je moeilijker maken diezelfde waarheid te betrachten, so what?
Verandering ontstaat ten tijde van de bewustwording, das al mooi en veel werkbaarder als jezelf in een hoek zetten.
Echter ... het vraagt eerlijk naar jezelf te kijken en jezelf op waarde te schatten, dat moet je echt zelf doen, daar ben jij alleen verantwoordelijk voor, pak die op en verder niks.
Love you!
X
noot: het vilt geeft het wonderbaarlijk mooi en passend weer overigens, dat donkere en enigzins doorzichtig.
Iedereen maakt wel een donkere periode in zijn leven mee Yvette. En wat heerlijk als je weet dat die achter je ligt.
Door dat donkere vilt van vroeger zie je al het licht waarin je je nu bevindt.
XXXm
Amaai dat is zware kost voor een vrijdag de 23ste, ik zal het nog eens herlezen en dan laten bezinken...
pfff, helemaal waar, maar soms ook zo confronterend.. en wat ben je toch een lieverd, zie ik daar ineens een bekend kleed bovenin je blog, spread the word is bij jou spread the picture... en ook bij let's create! Ik wist wel dat je snel was, maar zo snel - heb je ook al iets af? xxxxD
Ach Yvette, wie heeft niet z'n duistere spelonken. Niets om je over te schamen. Als we onze ogen openzetten, leren we allemaal van onze 'fouten'. Ik geloof niet zo in goed óf slecht.
Bovendien vind ik het een goede zaak om alle kanten van jezelf te doorgronden. Uiteindelijk is de som van je verleden het nu en maakt hoe jij op dit moment voelt/denkt/handelt...
Dus van alles om trots op te zijn.
ik denk dat ieder van ons wel zo'n periode heeft doorgemaakt.
de een iets zwarter dan de ander.
het vergt moed om jezelf weer met die periode te contronteren, maar het bewijst dat je er wijzer uit bent gekomen naar het licht toe:))
Als je dat eenmaal doorziet, valt er ook niet mee te leven. Nu hoef je dié last tenminste niet meer te torsen want die ondraaglijker dan eerlijke pijn. En hopelijk is die na 4 februari (als ik 60 word) ook een heel stuk verlicht. Bewonderenswaardig hoor dit zo te delen. Zelfreinigend. Veel liefs, M.
klinkt menselijk, vergissen is menselijk, als je jezelf kunt vergeven, kun je pas een ander vergeven. Schuldgevoel is ons aangepraat, heb je ooit een roos zien sippen omdat ie doorns heeft..
http://lillylauma.web-log.nl/lillylauma/2007/08/schuldgevoel.html
Op een dag ontdek je dat je aan de overkant van de rivier bent en je de boot die je op je rug meesleept niet meer nodig hebt.
Dat heb je al ontdenkt. Nu die boot nog van je rug. Ook zal je plots ondtdekken dat hij echt verdwenen is.
Geweldig Yvette
iedereen probeert op zijn manier door het leven te gaan.
mss niet altijd de beste manier, maar als je leert uit de lessen die je krijgt, is niks zinloos!
draai je neus naar het licht, yvette en alles is goed!
Dear Yvette,
I'm so sorry I understand so little of what you write, as the automatic translator translates so awkwardly and the comments are not included - but I can understand that you're having a hard time, both mentally and physically.
I can only send many good and warming thoughts to you and a lot of good wishes.
There are a lot of shadows in life, but at the peak, the movement will be towards light again - you know it. And it will make you stronger.
Ja! Ik zit ook met dat slechte geheugen... ofwel ik haat het ook om leugens te onthouden. Dan maar soms blunderen, soms te eerlijk of direct. Ook daarmee heb ik al wat leren omgaan; en in ieder geval is het leven makkelijker geworden in veel opzichten. Geen masker meer ophouden...
Maar het duurt soms lang voordat je echt beseft wat je aan het doen bent. Het is, wat je uit een bepaalde behoefte hebt geleerd - je weet niet beter. Jezelf dóórkrijgen, echt leren kennen, dat duurt even. En er zijn mensen die dat nooit lukt, véél. Dus mijn petje af Yvette.
Liefs en een roosje!
Die eeuwige schuld en boete, ingebakken in onze door godsdienst doordrenkte maatschappij. Jammer genoeg werkt het meestal niet louterend, maar is het integendeel een heel destructief gevoel... Wég ermee lieve Yvette!
het hoogste punt
Er is een plaats vlak bij de top
waar ik met jou wil zijn. Niet om
het uitzicht of de vlaggen
of de klimmers die hun kop
volzuigen met mijn zuurstof
maar om het uitstel van de laatste
stap. Er is geen plaats daar verderop,
er is een afdaling. Dus neem mijn hand,
ga met mij mee de zangberg op
en hou me tegen voor de top.
© A.Jaeggi
Een reactie posten