Neil Gaiman ..."face your life, its pain, its pleasure, leave no path untaken"

daheks 1

healing stitches

voor en met Martine

http://ateliercolore.blogspot.com





op bovenstaand citaat van Neil Gaiman werd ik attent gemaakt en geraakt door


Mo Crow said...

(((Yvette))) there is a wonderful you tube clip by Neil Gaiman addresssing the graduating class of 2012 that gives me heart to keep going... & "make good art"
here's the link

http://vimeo.com/4237267

 

 

 

toeval is god's manier om anoniem te blijven

Lezen, het is een van mijn liefste bezigheden!

Laatst kreeg ik het E-book "het puttertje" van Donna Tart  toegestuurd.
Niks erg dat het dik is..... dat is juist fantastisch want  op een ipad maakt dat niet uit.
Bovenstaand citaat vond ik zo prachtig dat ik het opschreef. Wat de drie vilten kralen daar bij doen?
Toevalstreffer?
Het is wel duidelijk dat al jullie lieve commentaren en privé mailtjes mij heel goed gedaan hebben.....dankdankdank



"Coincidence is god's way to stay anonymous"
a line in a book from Donna Tart that means a lot to me
thanks for all the words here and the personal mails according my post about my misery.....

Noud
13 maart
2006

wat ben ik...ik ben wat... ben ik wat?

De laatste tijd zit ik wat in de penarie. Het gevolg daarvan  vind ik heel moeilijk, we hebben steeds maar ruzie, mijn lieffie en ik.

De oorzaak is velerlei , de dood van Tovke mijn hond, het manisch depressief zijn waarvan de twee uitingen wel dwars door elkaar te lijken lopen, het jaargetijde (  last van vallende of ontluikende blaadjes schijnt ook bij de ziekte te horen), het immense verdriet van een vriendin, de angst voor mijn moeders angst (Alzheimer gaat met hallucinaties gepaard en die van mijn moeder zijn heel akelig en betreffen vaak mij en mijn zelfmoord pogingen in het verleden), het tijdstip van de dood van Noud, mijn eerste man, de zoveelste ingreep aan mijn kapotte rug die geen baat geeft, pijn pijn pijn, het nutteloos, machteloos, overbodig voelen en het meest.....me schuldig voelen.

Eigenlijk kan ik wel zeggen dat dat het moeilijkste voor mijn omgeving is. Lieffie hoeft maar iets te zeggen en ik voel het als terechtwijzing, voel ik me schuldig dat ik dat veroorzaakt heb, voel ik me schuldig dat ik er überhaupt ben. Liet ik nu maar gewoon alles over me heengaan maar ik word boos en bozer, verdrietig, boos, verdrietig, geïrriteerd, verdrietig en raak tenslotte volledig de weg kwijt .

Gisteren was mijn byzondere, heel byzonder lieve vriendin bij mij om een film te kijken en ze zag een ruzie ontstaan.

Wat ik mijn lieffie nooit hoor zeggen (hij doet het wel maar anders en door de boosheid komt het toch niet aan) zei mijn vriendin wel.............................Yvette, wees nou eens overtuigd dat je een lieve, mooie, goede, grappige, wijze vrouw bent. Je kan het niet voelen want het komt niet aan, op de een of andere manier heb je nooit geleerd dat je er ook mag zijn, dat je er bent en er wat toe doet. Misschien moet je elke dag een engelenkaartje trekken.....(mijn vriendin die echt heel heel erg allergisch is van al dat zweverige....we kregen allemaal de slappe lach....zij die het over engelenkaartjes had...)

Nou ga dan weer je blog schrijven en maak er iets moois van, iets waar je blij van wordt, iets waar je weer wat positiever van wordt.

Lieffie....ik ga je vertrouwen zodat heel heel misschien ik ook op mezelf kan gaan vertrouwen, ik ga luisteren naar wat ik goed doe en weer mooie dingen opzoeken om mooie logjes te schrijven en dan zal ik accepteren dat ik stomme dingen doe en dat daar best iets over gezegd mag worden zonder dat ik er niet meer wil zijn.