Bovenstaande vond ik in een boek van Tolle.Hij bedoelt er mee dat in een cultuur waar de dood ontkend wordt, men zich alleen richt op de uiterlijke vorm der dingen.Volgens mij is iedereen bang om geliefden aan de dood te verliezen.Je kan het verdringen door heel veel waarde te hechten aan materiële zaken. Maar je kan ook de dood in je belevings wereld toe laten, en ervaren dat leven bestaat omdat dood bestaat.Dat dood niet eng is maar alleen een andere vorm van zijn.Het leven gebruiken om gelukkig te zijn en te genieten elkaars diepere zijn.
15 opmerkingen:
Ik kom hier graag voorbij lieve Yvette. Telkens weer leer ik iets bij, en als ik het al wist, maakt mijn hart toch een sprongetje omdat ik het hier zo mooi verwoord vind...
de enige zekerheid die je in het leven hebt; is de zekerheid dat je gaat sterven!
er is niks om bang voor te zijn!
integendeel;
de dood is het mooiste wat een mens kan overkomen.
(zegt een gelukkig mensje, dat hoopt nog enkele jaartjes te mogen blijven leven) ;-))
Tolle weet het wel te verwoorden, en jij te beschrijven. Mooie combinatie zijn jullie :)
Maar het is wel echt zo ook, heb ik gemerkt. Sinds de dood een plaats kreeg in mijn leven, kan ik veel meer van alles genieten, veel bozer worden maar ook veel ontroerder, veel verdrietiger maar ook vele malen blijer. Het is makkelijker je te focussen op het nu, eens je het verleden hebt kunnen loslaten. En dan besef je dat achter de kleuren nog een heel spectrum leeft waar je niets van kan oppikken als je er als een razendsnelle ferrari aan voorbij raast... Geef mij maar de benentrapper ;)
Karin Bloemen heeft er een mooi lied over: "Komt de dood om mij."
Zelf ben ik totaal niet bang voor de dood. Integendeel. Ik denk dat het wel eens een heel verlossende ervaring zal kunnen zijn.
Eerlijk gezegd ben ik wel benieuwd wat ik na mijn dood zal tegenkomen.
Het is zoals het is, materie kun je niet meenemen naar de andere kant, wel kun je rijk zijn en worden in het zien van mensen, liefhebben, pas dan heb je echt geleefd.
XXX
Ik heb het geluk het in mijn leven wat dat betreft nog erg rustig is. En heb dan ook de neiging om m'n kop in het zand te steken.
Maar zoals jij het beschrijft...heb je me wederom weer eens tot nadenken gezet.
Liefs
Wat een prachtige foto, Yvette, hoe dat veelkleurige doek in de kuil van het landschap ligt!
En dank je voor de bedenkingen.
goeiemorgen lieve yvatte, ik denk dat het het onbekende is wat mensen bang maakt,
toen ik de gelukzalige glimlach om mijn vaders mond zag toen hij stierf ging er wel wat door me heen en zette me aan het denken,
je hebt 2 zekerheden, je wordt geboren en je gaat dood,
sterven lijkt me niet erg maar de manier waarop kan me wel eens zorgen baren :-)
maak er een fijne dag van
liefs
klaproos
ik heb hier even over na moeten denken - geen twijfel mogelijk dood en leven zijn een. Het zou voor mij echter moeilijk zijn dat het tastbare van je geliefde niet meer aanwezig zal zijn. Niet meer kunnen voelen. Daar valt voor mij nog een hoop te leren.....
FF off topic: ik hoop dat je ondanks alles toch een mooi weekend hebben zal, Yvettelief!
het enige watje mee kunt dragen naar de andere kant is liefde:)
.
Dag Yvette,
Welke woorden zal ik proeven
om de smaak van dood te kennen?
Ik weet het niet.
Ik zie 'leven en dood'
als twee geliefden.
Pool en tegenpool.
Verder geraak in niet.
Ooit las of hoorde ik (Stef Bos?):
'de dood is te groot voor woorden'.
.
Hallo Yvette,
een prachtige *diepe* blog
heb je
Veel moois om te lezen en over
te mijmeren en er staan hier
de prachtigste platen om te
bewonderen en aan te voelen
Heel mooi ...
La Luna
Lieve Yvette
Wat kun je de dingen toch mooi verwoorden. Kom graag op je blog.
Soms kan ik geen woorden vinden, om te verwoorden wat ik voel na het lezen van je blog. Anderen kunnen dat soms ook zo goed. Maar weet wel dat ik het met veel aandacht lees. ween warme omhelzing...colourfullflowergirl
Een reactie posten