Het is zo druk in mijn hoofd.Ik kan haast geen gedachte afmaken.Ik voel me schuldig, volgens de mensen om mij heen is dat onzin, maar toch!Yvonne, mijn vriendin zou zeggen: de paarden draven in je hoofd. In een gebed/gedicht van Edith Stein stond de zin"ze vliegen zonder vleugels".Het is een gedicht/gebed over de mens die ontwaakt als ze Godsbesef krijgt.Hoe geef ik mijn dravende paarden vleugels?Hoe haal ik de spinnenwebben (zie de zijden draden op de foto) uit mijn hoofd? Me overgeven aan dat ik ben zoals ik ben (ziek). Genieten van de dingen die ik wel kan (maar er moet zo veel en dan kan ik toch niet genieten?).Das en ik hebben afgesproken, dat hij theemuts gaat roepen als ik over mijn grenzen ga. En dan bedoelt hij, dat als ik niet oppas, ik in een rolstoel terecht kom.Ik ga mijn verantwoordelijkheid oppakken en berusten, zodat mijn vleugels het straks weer doen!
donderdag 17 juli 2008
ik probeer te vliegen zonder vleugels
Het is zo druk in mijn hoofd.Ik kan haast geen gedachte afmaken.Ik voel me schuldig, volgens de mensen om mij heen is dat onzin, maar toch!Yvonne, mijn vriendin zou zeggen: de paarden draven in je hoofd. In een gebed/gedicht van Edith Stein stond de zin"ze vliegen zonder vleugels".Het is een gedicht/gebed over de mens die ontwaakt als ze Godsbesef krijgt.Hoe geef ik mijn dravende paarden vleugels?Hoe haal ik de spinnenwebben (zie de zijden draden op de foto) uit mijn hoofd? Me overgeven aan dat ik ben zoals ik ben (ziek). Genieten van de dingen die ik wel kan (maar er moet zo veel en dan kan ik toch niet genieten?).Das en ik hebben afgesproken, dat hij theemuts gaat roepen als ik over mijn grenzen ga. En dan bedoelt hij, dat als ik niet oppas, ik in een rolstoel terecht kom.Ik ga mijn verantwoordelijkheid oppakken en berusten, zodat mijn vleugels het straks weer doen!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
14 opmerkingen:
aanvaarden ..
en elke tegenslag zien als een geschenk, want dat is het!
maw .. kijk eens met andere ogen en het leven lacht je in al zijn vormen toe! :-)
Wat Curieuze al zegt helemaal waar, het dal zal ooit ophouden en dan klim je weer naar boven, en ooit lach je om deze tijd en weet, zie en voel je waarom het zo was.
Maar eerst de acceptatie en ernaar handelen en leven!
XXX
Duisternis
Kijk in de spiegel,
kom naar de diepte.
Hier is niemand
anders dan liefde.
Kijk in de spiegel,
open het donker,
staar naar je leven,
stik van de leegte,
sterf van de ziekte,
wee je gebeente,
wees er verniemand,
barst van ellende,
tot je ziet dat je lief hebt
tot je laatste geboorte.
Laat los wat je losmaakt,
pak vast wat je aankan.
Wees niemand anders
dan wie je mocht wezen.
Kom dan uit de diepte
met licht in je ogen.
Kom uit de diepte
en zie stromen stromen
© Siemen Bolhuis
Sterkte, lieve schat!
Laat ik nu op het Edith Stein college gezeten hebben in mijn middelbare school periode.
Die vleugeltjes heb ik toen ook gevoeld!
bericht van en onbekende
voor hij zijn kinderen naar
de aarde zond,
gaf hij elk van hen
een zeer zorgvuldig uitgezocht
pakje met problemen mee.
"deze"beloofd hij glimlachend,
"zijn van jou alleen.
niemand anders kan
de zegeningen ondervinden
die deze problemen
je zullen brengen.
en alleen jij
hebt de speciale talenten
en mogelijkheden
die nodig zullen zijn
om deze problemen tot
je dienaren te maken
daal nu af naar je geboorte
en naar je vergetelheid.
weet dat ik je
bovenmate liefheb
deze problemen die ik je geef
zijn het symbool van die liefde
het monument dat je van
je leven maakt
met behulp van je problemen
zal een symbool zijn
van je liefde voor mij.
je vader"
let niet op de typ fouten en ik zal wel wat hoofdletters en leestekens vergeten zijn...
maar je bgrijpt me vast!
ps. er is een mooie bewerking bij tom zijn logje gekomen
Hoi Yvettte, :-)))
Mijn beste meid, je hebt er een heel verkeerd beeld van hahaha
Ik zal het hier strak neerzetten voor je
1 La Luna/Riava is van deze Blog, The blue moon
http://thebluemoon.punt,nl
2 Marianne/Maartje is van Chivas design en de mooie natuurfoto`s
http://home.xmsnet.nl/chivasnaturegallery/
Zo nu kun je weer even vooruit. '-))
Liefs La Luna xx
Pas goed op jezelf
Yvette, wat vind je van meditatie?
Daar word je heel rustig van.......
Ik heb ook een tijd van dravende paarden in mijn hoofd gehad, had geen vrede met de situatie, kon geen rust vinden in mezelf. Langzaamaan werden de paarden moe, kon het stof gaan neerdwarrelen en zag ik weer waar het in het leven om draait: om wie jij binnenin bent en hoe je met je dierbaren omgaat. Moet er dan eventjes veel gebeuren, dan kan die moet in een mogen omgezet worden, want je kan het nog! En zo ben ik stilaan uit de stoeber uit aant komen zodat ik de pareltjes in mijn omgeving weer kan zien
De vleugels heb je echt al!!!
Sla ze open en vlieg!!!
Probeer te genieten van simpele dingen...een mooie bloem...de blauwe lucht ...
Ben je een fan van de groep Gotcha? ik ken de bandleden persoonlijk en als ik ga zoeken vind ik ook nog wel een Cd'tje Als dat je gedachten kan hergroeperen ga ik op zoek voor je.
Efkes je pluimen kuisen,
en ze dan openspreiden in de zon, zo een hele tijd stil de warmte erin laten komen.
Dan zal je terug kunnen vliegen, met je hele eigen vleugels die nu nog verfomfaaid zijn.
Laat de andere vogels maar even lekkere rupsen meebrengen voor jou!
Moet ik namelijk ook soms zo doen.
Ik stuur je ook wat warmte door, Yvette!
Eene herkenbaar gevecht Yvette..
Ik wens je sterkte..
Dag Yvette, er zijn alweer heel wat logjes bijgekomen en bij dit logje staan al heel wat mooie reacties en toen ik het las dacht ik meteen aan een beeldspraak die ik ooit hoorde. "Onze gedachten en gevoelens zijn vaak als wilde paarden die ons meeslepen als ze op hol slaan, het is de kunst om ze allemaal samen met elkaar in één richting te laten lopen en dat kan als je de juiste leidsels vindt om ze te besturen en ze met zachte doch vaste hand te mennen" Die sturing heb ik mogen leren doordat ik door Gods Geest heb mogen leren mennen naar het juiste doel en in de juiste richting: het hart van God onze Vader. Ik heb mogen ervaren dat het waar is wat er over het juk dat soms in je leven op je rust geschreven staat. Je schrijft over het leven op het platteland en weet vast wel dat een juk met emmers zoals ze vroeger gebruikten (en misschien nog wel) loeizwaar kan zijn en dan lees ik dat "Zijn (Jezus') juk zacht is en Zijn last licht". Dat het waar is heb ik mogen ervaren in mijn leven, ik ben 60 jaar en heb best wel veel meegemaakt en toch heb ik daarin gemerkt dat ik de last niet alleen hoefde te dragen als ik Hem om hulp riep en zo kwam ik er steeds doorheen. Onderweg tijdens het dragen van die lasten praten we samen, mijn God en ik en zo kan ik ook die lasten achter me laten als ik de emmers met verdriet en moeite samen met Hem op de juiste plaats bracht om daarna verder te gaan met Zijn licht in en om me heen. Yvette ik zou zoveel kunnen schrijven, maar ik wil maar zeggen dat ik aan je zal denken nu ik je ken en in mijn dagelijks gebed zal noemen en om rust en vrede en de vreugde van God in jouw leven zal vragen. Is beloofd als jij dat ook wilt, je bent vrij om ja of nee te zeggen, ik zal het begrijpen! Liefs van Corrie
P.S. het gedicht van "Hartje" is ook mij uit het hart gegrepen.
Een reactie posten