Lost in translation
Toen de zee
je stem
verloor
jouw ogen
als trekvogels
de verte kozen
toen jij
niet langer
mijn lakens troostte
jouw voeten
het zand
uit mijn geheugen stampten
toen bleven stukjes
jij achter
en ben ik mezelf
verloren
Bovenstaand gedicht is van Uvi, een van mijn favoriete bloggers. Elke morgen spoed ik mij even naar zijn blog( http://uvi.skynetblogs.be/ ) om te lezen wat hij geschreven heeft.
Er zijn niet altijd woorden voor wat hij geschreven heeft, maar ik ben van mening dat de gevoelens die een gedicht oproepen niet dezelfde hoeven zijn als de gevoelens waarmee Uvi zijn gedicht geschreven heeft. Maar moet je woorden geven aan wat je beroert, mag je dat niet gewoon voor jezelf houden?
Uvi ik geniet van je schrijfsels en ben je heel dankbaar dat ik dit gedicht voor mijn blog mocht gebruiken.
18 opmerkingen:
Het is mooi, maar heel eerlijk vaak heb ik niet zoveel met gedichten, het is zo persoonlijk een gedicht, en het moet je raken op zo'n moment, als het je raakt, dan hoort het bij je voor dat moment, dan vertelt het jou heel veel maar een ander kan weleens denken, ja en nu? ;-)
De mooiste gedichten die ik heb... zijn natuurlijk zeer persoonlijk en komen van mijn eigen Meester, ~sjucht~ en nee deze vind je nergens, maar tot tranen geroerd en altijd op het juiste moment aangeleverd :D
XXX
Pràchtig gewoonweg, Yvette. Hij is een begenadigd poeet!
En ik ben blij dat jij er iets aan hebt!
Geniet vandaag van een woordrijk dag hé?
Die foto nodigt uit tot een fikse strandwandeling. Ga je mee? Dit schijnt er de ideale dag voor te zijn.
Elk gedicht is pas dan goed als het verwoord wat je op dat moment wilt horen.
uvi schrijft heel gevoelig en mooi. Het raakt me.. omdat het ook bij mij past.. en toch ook niet.. Als jij er wat aan hebt dan is het goed...Soms leer je door een gedicht wat je zelf voelt en nog moest ontdekken.
Ik begrijp het gedicht en kan me erin vinden, maar er komt nog iets na, het is niet het einde gelukkig.
Als laatste wil ik je nog schrijven hoe prachtig ik je viltwerken vind die je bij de laatste logjes laat zien, vooral het kant op het groene vilt vind ik van een grote schoonheid.
Gedichten, ik had er vroeger een hekel aan! Analyseren, woord voor woord, wat de schrijver er volgens de leerkracht mee bedoelt... Nu ik de schooltijd ver achter me heb gelaten en zelf soms gedichten schrijf, voel ik eindelijk wat een gedicht is. En kan ik ervan genieten.
Een gedicht is volgens mij een vorm van kunst: of je houdt ervan en neemt het mee in je hart, of je houdt er niet van en laat het zijn.
En deze woorden van Uvi, samen met jouw doek, hebben me diep van binnen geraakt. Een koud plekje in mijn hart dat weer een beetje warmer is geworden omdat het is opgemerkt.
Maak er een fijne, zonnige dag vanm Yvette.
ps. naar welk adres heb je d bloempjes gestuurd?
Prachtig Yvette!!
Heel erg mooi. Ik ga even op zijn blog kijken, bedankt voor de tip!
niet verloren, want als je jezelf weer opraapt blijkt dat je nog heel bent, maar soms iets anders van vorm:)
Gedichten zijn een van de mooiste uitlaatkleppen.
Love As Always
Di Mario
.
In de schaduw ...
ja, daar is de plaats van de schrijver.
Het is de lezer
die het woord laat leven.
De zee
als luisteraar
heerlijker publiek
kan een dichter niet dromen
wetende dat hij
god is
in het diepst van z'n gedachten.
Volgens Willem Kloos toch.
.
Ja
al heel wat keren heeft Uvi mijn zielke getroffen.
heel mooi yvette,
ik kan er enorm van genieten van gedichten,
en het gevoel dat ze oproepen is natuurlijk voor elk mens anders,
mijn complimenten aan uvi.... dit gedicht neem ik mee de nacht in.
liefs
xxx
klaproos
Lieve Yvette, blij dat je het mooi vond. Wou je toch nog even een fijne zondag toewensen, probeer er van te genieten hé, de zon is van de partij!
Mooi gezien zo aan de zee, maar waar om ben je niet door de knieën gegaan en die paal vanuit een laagstandpunt gefotografeerd?
Oja, ook de foto even recht zetten zo loopt de zee leeg. ;)
Ha... beutje laat maar... ja erg mooi dit gedicht... op mijn blog mocht ik Uvi's woorden ook gebruiken en aldaar ademt het toch weer een hele andere sfeer uit, mede door de uitgekozen en bijgevoegde foto...
Prachtig gedicht van Uvidius, inderdaad!
Leuk om het hier weer terug te lezen Yvette.
Groet: Isolde
Een reactie posten