tja ,de titel van dit log, een uitspraak van Krishnamurti.Gisteren ben ik herkeurd voor de wao, nog geen 10 minuten binnen, een blik op mijn huidige medicatie, even wat geschiedenis omdat mijn dossier ergens was blijven hangen, en de conclusie:te suícidaal om deel te nemen aan het arbeids proces, 100% voorgoed afgekeurd.Ik heb al 20 jaar een invadiliteits pensioen aangevuld door de wao omdat ik mijn werk als psychiatrisch verpleegkundige mee naar huis nam, mijn grenzen niet kende en hopeloos in de knoop kwam met het verdriet de uitzichtloosheid van de mensen om mij heen.Alhoewel ik het idee heb dat ik in de 20 jaar dat ik niet meer werk een heel stuk gegroeid ben,is er een wankel evenwicht en moet ik altijd oppassen.Er is een groepje mensen om mij heen die inmiddels de signalen herkennen en dat geeft een gevoel van veiligheid. Ik mis Noud die mijn rots was, maar ondanks zijn dood wil ik verder met mijn leven.Noud is nog steeds om mij heen, niet fysiek maar toch....Morgaine zou zeggen dat er een nieuwe tovenaar om mijn heen is en dat is waar.Het is me nu duidelijk dat het afgekeurd zijn, wat ik vreselijk vond, mij de vrijheid heeft gegeven voor een spirituele ontwikkeling.Ik ben me bewust dat de uitspraak van Krishnamurti veel dieper is dan ik hem nu gebruik.Ik hoop dat wat ik hier verteld heb jullie niet al te veel schokt. De lieve en diepe reacties van jullie allemaal doen me heel erg goed, vertellen me dat ik niet de enige ben die de vrijheid zoekt, maar laten we ons beseffen dat vrijheid iets is wat we aan het herontdekken zijn, het was er al ,anders zouden we er niet naar op zoek gaan.Vergeef me dat ik van een aantal mensen die reageren niet meer helemaal helder heb wie ze zijn.Ik zou ze graag linken!
21 opmerkingen:
Lieve meid, wat kan ik je antwoorden?
Dat ik je eigenlijk héél hard bewonder voor je moed en doorzettingsvermogen? Dat ik je een echt en waarachtig compleet mens vind? Dat je ondanks al je problemen, een moedig persoon bent?
Ik hoop zo voor jou dat je alles overwinnen zal en wéét dat ik je virtueel steun, door dik en dun!
"
mijn grenzen niet kende en hopeloos in de knoop kwam met het verdriet de uitzichtloosheid van de mensen om mij heen.Alhoewel ik het idee heb dat ik in de 20 jaar dat ik niet meer werk een heel stuk gegroeid ben,is er een wankel evenwicht en moet ik altijd oppassen.
Yvette,
Grenzen en evenwicht.
Vechten we daar allemaal niet mee?
Elke dag op nieuw.
Als ik je ooit zou kwetsen,
bv. op mijn Blog,
door wat ik schrijf. Of hoe ik het schrijf, dan zou me dat spijten.
Maar ook ik ben maar wie ik ben ...
Wat kan ik je wensen?
De nabijheid van woorden en mensen ...
.
Lieve Yvette, je treft mijn hart, 'k leef mee, 'k herken ook veel.
Ook je andere bezoekers geven prachtige commentaren.
"Laten we beseffen dat vrijheid iets is dat we aan het herontdekken zijn, het was er al, anders zouden we er niet naar op zoek gaan." Ik dank je voor je hele echte woorden en de hoopgevende sterrelichtjes die je schenkt.
Het valt niet mee om elke dag weer het licht te blijven zien, zelfs de meest positieve personen hebben weleens last van duisternis het is slechts hoe je ermee omgaat, vele cliché's worden gebruikt maar ze zijn oh zo waar.
ook al denk je, rot op met die gezegden of waarheden die zo vaak gebruikt worden.
Tovenaars zijn overal om ons heen, net als ware vrienden en vriendschap, sommigen lang, anderen korte tijd, maar een elk heeft een reden om in jouw leven te zijn!
Nu je Brida hebt gelezen, raad ik je heel graag aan om De Heks van Portobello in je handen te nemen, ja ook van Paulo Coehlo, en dat zegt genoeg ;-)
XXX
Lieve schoonzus,
Ookal lopen we niet de deur plat bij elkaar,kan ik toch denk ik wel zeggen dat ik je een beetje ken en kan ik je verzekeren dat jij een reuze ontwikkeling hebt meegemaakt.Als ik terugdenk aan de eerste jaren van ons huwelijk zowel dat van jou als dat van mij,dan voelt het als een wereld van verschil.Ik heb jou zien groeien en jij mij(tenminste dat denk ik:)Maar dat geldt niet alleen voor jou en mij natuurlijk.Wij zijn allemaal onderweg.En ik ben blij een klein eindje met jou op te lopen.liefs en een dikke kus Dees
Gek, he, hoe het leven in zo'n gekke kronkels kan lopen. Soms moeten er gewoon harde klappen vallen om verder op weg te kunnen gaan. En vaak gaat die nieuwe weg een stuk in eenzaamheid, een eenzaamheid die je teruggooit op jezelf. Het is zoveel makkelijker om te steunen op iemand anders, mijn man was ook zo'n rots. En als je dan plotsklaps alleen moet staan, dan pas ga je ontdekken wat je in je hebt, dan pas moet je jezelf leren kennen. en zoals ik jou heb leren kennen, heb jij heel veel wijsheid in pacht!
De vrijheid die je nu geschonken is, maakt een nieuwe weg vrij...
knufsjelzzzz
vrijheid in de diepste betekenis van het woord,
ook ik maak dat proces nu door, en ook die herkeuring heb ik gehad,..
pak mijn hand maar als je hem nodig hebt, maar bedenk, dat wat jij "echt" wilt gaat gebeuren dat kan het universum je niet weigeren, vrijheid..... het komt er aan.
dikke knuffel
xxx
klaproos
Ook ik heb ervaren dat als je je vrijheid niet zelf kunt nemen het universum je daar vaak toe dwingt. Het is dan schrikken maar, achteraf besef je dat het je redding is geweest.
Heel veel liefs
Lieve Yvette,
je site is prachtig, wat maak je een mooie dingen. En wat moedig van je dat je je ziel zo blootgeeft. Ik weet niet of ik dat ooit zou durven. Misschien werkt het bevrijdend voor je. Mijn gedachten zijn bij je.
Liefs, Aude
de dingen die je overkomen, gebeuren niet zomaar.
ze hebben een doel.
wat jou overkomt is, hoe vreemd dit ook mag klinken, het beste wat je kan overkomen!
het maakt je als mens rijker!
ik denk dat je niet op zoek kunt gaan naar vrijheid! vrijheid zit in je! het is de kleur van je ziel!
hoe meer vrijheid jij jezelf toeëigent, hoe kleurrijker je ziel wordt!
ooit had ik een droom, zag mezelf in Boedhazit kijkend naar de andere mezelf als rennende kipzonderkop. Deze ik vond die andere een saaie piet, een nietsnut. Heel langzaam ging ik op reis naar binnen en voor het eerst kon ik de vrijheid aanraken die al die tijd voor me verborgen was gebleven. Nietsnut is nu rust en saai is genieten. (en de kipzonderkop komt nog maar een enkel keer langs)
Ik weet zeker dat jij alles in je hebt, al veel hebt mogen ervaren en dat je de moed hebt om er volledig te komen...
wens je veel warmte
Yvetje, hou je taai hé lieve meid. Aan de reacties te zien wil elke blogvriend jou steunen. En zo moet dat zijn!
Ik ken dat gevoel wel en ik ken ook het gevoel nutteloos te zijn.. Maar meis, je hebt jezelf de tijd gegund om jezelf te mogen zijn!!
Dat je gegroeid bent weet ik wel zeker en ik denk dat je ook veel meer rust hebt gekregen.
goeie morgen
dat was wat ik even kwam zeggen
en vertellen dat tom nu de niesziekte erbij gekregen heeft...
maar, maar toen ging ik lezen en...
ben ik even sprakeloos
jij geweldig mens die gewoon even komt kijken hoe het bij ons gaat terwijl jij...
ik geef je een hele dikke knuffel
Wat een mooi weblog heb je hier , eentje met diepgang. Je vilten mantels zijn stuk voor stuk kunstwerken zoals ik ze op je blog kan beoordelen, heel mooi gemaakt en met liefde dat straalt ervan af.
Mijn nick is inderdaad afkomstig van de profeet, maar dat is een heel verhaal om hier op te tikken en zo belangrijk is het nu ook weer niet. Ik heb het afgekort tot Haba omdat die lettergrepen in mijn doopnamen voorkomen en omdat ik anders steeds een uitleg moet geven en daar heb ik niet altijd zin in.
Ha Yvette
Op mijn blog heb ik je antwoord
gegeven over de plaatjes :-)
Ik weet niet hoe het hier moet
anders had ik ze hier voor je neergezet
Maar het lukt je vast wel '-)
Een fijne dag voor je
Liefs
La Luna xx
Prima hoor als je mijn link hier wilt neerzetten :o)
groeten Haba
Op het moment dat je kan zeggen ik ben gegroeid, ondanks alles, maar gegroeid ben ik, heb je een grote vrijheid gewonnen die menigeen mist..
Toeval bestaat niet, alles heeft een reden, en zo kan ik wel even doorgaan. Ik denk dat Morgaine met haar tovenaar zeker gelijk heeft.
Schrikken doe ik er niet van, het is meer de herkenning en erkenning van dingen die je schrijft.
Geboeid ben ik door de wijze waarop je schrijft wat ik vaak niet onder woorden kon brengen toen het nodig was.
Blijf doen hoor, zo leer ik mezelf ook weer beter kennen. Terwijl ik steeds denk dat ik al een stuk op weg ben, merk ik dat dit juist niet zo is..
Dikke knuffel.
Ik lees je regels voorzichtig, alsof het jong gras is en daarmee beodle ik: lees ze met mededogen, met gelijkenis of herkenning, met achting voor je openhartigheid en moed. Ik schreef pas iemand:
"Jij wilt eveneens je vrijheid en soms vrees je dat ik te bezitterig word, dat botst en leidt tot een terugtocht van de liefde, tot een verbreking van de eenheid. Het lijkt een kwestie van vertrouwen, maar wat als je daarin al te vaak bent teleurgesteld? Dan verkies je de vrijheid en blijf je in strijd met een verlangen, dat leidt mogelijk tot een pijnlijk tekort, een gemis, een onvolkomenheid, een onvrede. Zou dit waar kunnen zijn?
Er is nooit een volkomenheid zoals je die droomt. Altijd zijn er weer beperkingen, van welke aard ook. Aan innerlijke strijd komt nooit een einde." Wat je schrijft Yvette, is van grote en altijd zoekende waarde en raak je niet meer kwijt.
Dat is nogal een verhaal! Knap dat je er zo over kunt vertellen. Ik wens je veel sterkte en licht toe :-)
zo puur, zo zuiver.
meis, je maakt me even heel stil:)
Een reactie posten