De oude pijn in mijn been is weer helemaal terug.Dat kan niet want de oorzaak is weggehaald. Ik lees in mijn boekje van Tolle, ik praat met Das. Ik laat het bezinken, ik wil weten waarom, ik ben bang, boos, verdrietig en teleurgesteld.Als je pijn voelt, kijk dan op welke manier je het leven ontwijkt.(Tolle)
Mijn hoofd leidt, ik moet nu zo langzamerhand wel beter zijn ( al bijna 3 weken na de operatie) Mijn lijf zou moeten leiden ( nog geen 3 weken na de operatie).
Mijn hoofd wil mijn lijf regeren, ik wil te veel te snel. Lekker belangrijk om overal aanwezig te willen zijn, om nieuw groot vilt te maken, om me te manifesteren. Vandaag is de laatste dag van de expositie "tijd om te gaan". 1 maart start mijn volgende expositie samen met Marianne Dijkstra in de Kolk te Spaarndam. Wat is belangrijker Yvette?
Ik ga me laten leiden door mijn lijdende lijf.
Overgave aan de wind die mijn troostdoek richting geeft.
(Wel veel ikkes vandaag, wel veel zeursels.... ach iedereen zal wel naar carnaval zijn en dit niet hoeven lezen. Morgen gooien we er een vrolijk log in en is dit weer verleden tijd...of leidt mijn hoofd nu weer?))
24 opmerkingen:
Je weet het wel, hè, dat laat je laatste zin goed zien.
Er is zoveel dat ik wil zeggen, zoveel dat ik zou willen aanbieden van doe het zo of zo... maar uiteindelijk moet het toch uit jezelf komen. Doet me een beetje aan een bevalling denken: Als het hoofdje 'staat' is de moment aangebroken om het allemaal net ietsje langzamer te doen.
dikke knuffel
xxxxxxxxxxxxx
Upon a darkened night
the flame of love was burning in my breast
And by a lantern bright
I fled my house while all in quiet rest
Shrouded by the night
and by the secret stair I quickly fled
The veil concealed my eyes
while all within lay quiet as the dead
(San Juan de la Cruz, 1542-1591)
Hij is de heilige van de dichters. Zijn belangrijkste gedicht is Het geestelijk Hooglied. Hierin vergelijkt hij de Heer met een hert. Hij zegt door dit hert te zijn verwond (de genade van God is zo groot dat het hem als mens verwondt in de ziel) en hij zwerft rond op zoek naar het hert dat van hem is weggevlucht. Hij vraagt aan de herders en aan de bloemen om het hem te komen vertellen als ze Hem zien. Op het einde vindt er een vereniging plaats tussen de ziel (Juan) en het hert (de Heer).
Heel veel sterkte en geduld, Yvette.
Ik ben geen medicus en kan de terugkerende pijn niet uitleggen maar wacht nog even met je angst en paniek.
Pieter
Ongeduldig door die lange tijd van pijn en niet kunnen werken wil je nu blijkbaar alles inhalen. We kunnen het leven niet inhalen Yvette. Er is voor alles een tijd en nu is het voor jou blijkbaar tijd van rust.
Probeer er aan toe te geven zodat je dadelijk weer kunt werken als de tijd daarvoor gekomen is.
Een dikke carnavalsknuffel voor jou.
XXXm
Er zijn ook mensen die niet naar carneval gaan hoor. ;-)
Je moet geduld hebben, hoe moeilijk het soms ook is op te brengen en hoe hopeloos het soms ook lijkt.
Love As always
Di Mario
goeiemiddag yvette,
kan het fantoompijn zijn....
je weet dat de pijn weg moet zijn maar je lijf heeft de boodschap nog niet doorgegeven??
zou dat kunnen..
in ieder geval hoop ik dat je dag er morgen beter uit mag zien,
en nee,
carnaval is niet voor ieder van ons hoor;-)
Lieve meid dit zijn geen zeursels!!
Ik weet dat wachten heeeel lang kan duren en na drie weken nog die pijn in je been.....Maar gun het nog wat tijd Yvette, heb vertrouwen dat je binnenkort ineens zult merken dat de pijn toch minder aan het worden is.....
En uhe carnavalsfoto's zal ik niet voor je maken want al eindig ik mijn log met "alaaf" ik ben absoluut geen carnavalsvierder, integendeel!
Fijne dag,
niet te veel piekeren!!!
beuzeblaadje
3 weeks is not a long time Yvette and you are right that you must listen to your body before other things. It is not good that the legs are giving you pain again... did you go back to the doctors and tell them? This might only be that you are using your body in a different way after the operation and extra strain goes on the legs perhaps??
warmest hugs to sooth your frustration
volgens mij kan die zenuwpijn best nog lang duren....
maar als straks de zon weer schijnt..
en jouw expostitie in Spaarndam..'
kan je proberen opnieuw te beginnen..
rustig aan nieuwe herinneringen opbouwen..
heb je fysio erbij?
ik heb hapto gedaan toen, veel aangehad..
opnieuw leren staan..
spieren weer opnieuw trainen..
en geduld..veel geduld ;)
keep your eyes on the sparrow!
knuff janneke
Ja meis, geduld is een schone zaak, zeggen ze dan he.
Maar dat is wel het moeilijkste wat er is, zeker op dit moment, zeker als je hoofd wil gaan leiden.Maar toch lieverd, hou nog ff vol en laat je lijf doen wat goed is en niets anders.
Daar heb je het meest aan.
We vieren niet allemaal carnaval, ik stuur je een groot pak geduld door, beplakt met stukjes vilt, als vele plukjes geluk. Hoop dat je het vangen kunt.
Kalm aan meis, en alle goeds.
Liefs Marjolijn.
Misschien wil je het allemaal iets te snel laten verlopen (maar ik kan niet voelen wat jij voelt) Waarneer je expositie er is kom ik zeker even kijken!!!
Het zijn zeker geen zeursels die je neerschrijft. Het lijkt me net goed om je 'frustratie', 'verdriet' en 'ongeduld' van je af te schrijven. Dat is beter dan ze opkroppen. 3 weken voorbij dus en nog veel pijn. Je lichaam heeft tijd nodig, ook al zegt je hoofd dat je verder wil. Probeer toch je lichaam te respecteren want als je nu te veel doet, kan het er later weer uitkomen. Tijd is de beste genezing...Of hoe zeggen ze dat weer? Veel beterschap nog!
Nee, gooi er geen "vrolijk lig tegenaan", blijf bij jezelf. Doe wat je kunt, maar laat wat je teveel is. Alles op z'n tijd, dan ben je groots genoeg. Het kan zijn dat ongeduld en opstandigheid alles versterken; komt het niet méér aan op goede zelfzorg dan op een indrukwekkend vilt...
Veel liefs, en wees genadig(er) voor je zelf.
Goede morgen Yf voor het ene is drie weken lang maar voor het andere kort. Meis hoe lang heb je met pijn rondgelopen en zet dat nu eens af tegen die drie weken, dan kan het echt niet bij toverslag voorbij zijn . Gun je lichaam even de tijd om je hoofd rustig in te halen. En ga dan maar eens samen verder hoofd+lijf dat gaat allemaal goedkomen.
haba
Ik heb het gevoel dat dit tijdelijk is.. niets om bang voor te zijn.
Maar laat asjeblieft het positieve in je lichaam stromen!!
Het vilt is niet het belangrijkste Yvette, vrolijke blogstukjes schrijven is niet belangrijk, jìj bent belangrijk met alles wat je voelt!
Gun jezelf tijd... Gun jezelf liefde, met alles...
hmm..rottig Yvette.. ik denk dat je toch nog wat meer rust moet nemen ?
Sterkte en geduld wens ik je.
Maryan
Oh lieverd, mijn pa lag weken lang plat op de bank na zijn hernia operatie, dat kan wel 6 maanden duren?
Geduld is zo'n schone zaak, maar dan zul je ook de vruchten plukken van je geduld, net als iedereen voor mij, I wish.... I could do more then just write these words down...
Dikke knuffel, wel heel voorzichtig!
XXX
Leven is 1
Lijden hoort erbij-
Laten is de sleutel-
Leiden- ... alleen als het kan, met hoofd of hart of ledematen.
Wees zacht voor jezelf waar je er wat aan hebt Yvette, maar pak jezelf aan waar het nodig is.
Zachte heelmeesters geven stinkende wonden en beweging is dan foetsie ... ahum;-))
*kan het weten*
X
Isolde*
En is het al wat beter vandaag?
Hi Yvette, just wanted to say hello and cheer you up a little. Patience is asking for lots of patience, oh yes. Please be patient with yourself. It's great that you look forward to another exhibition! That will be exciting to see!
Take care
love
Andrea
Kom hier, Yvette......knuf knuf knuf knuf knuf.
Wat een schrikken dat je oude klacht terug komt. Toch wat rustiger aan doen dan maar. Moeilijk als je hoofd meer wil dan je lichaam aan kan. Veel wijsheid en rust toegewenst
Lillylauma
Ik zag je lopen op het strand
je voetstap
achterna
de zee die nam je schreeuw
in golven mee
zo diep
als je gedachten
de nacht daarna
was lang en
bitter
fantoompijn
strijd
je hart werd winter
in plaats van
blinkend dromen
nu is het alweer
morgen
vat moed
en schitter
richt
de dag verwacht je
eigen
herboren gelaat
en blijft het
duister
kom dan bij mij
we wachten samen af
wat komen gaat
geborgen
wij
© pantarhei
Mijn lieve Yvette: STERKTE!
This is so hard, Yvette. I am so sorry you are still suffering. Sometimes if you can make friends with the pain it seems to be less. Then sometimes, we have to just have a screaming match with it in order to make it leave us alone.
I wish for you the good direction to know which way to go and for the pain to go away!
Here is a Large, but Gentle Hug for You!
Een reactie posten