je denkt dat je luistert en de ander begrijpt. Ik denk altijd dat ik heel invoelend ben en al voor iemand uitgepraat is heb ik de oplossing klaar. maar!
vraagt iemand wel om een oplossing of om raad, begrijp je wel werkelijk waar het om gaat, leg je niet jouw zijn over die ander heen. Pas als je in staat bent al je vooroordelen, al je concepten, al je ideeën, alle informatie waar je hoofd vol mee zit, los te laten, kan je met je werkelijke zijn luisteren.
7 opmerkingen:
Hoi Yvette,
Even off topic, maar de bloemen die ik op mijn weblog plaatste heb ik van internet gehaald en zijn niet van mijzelf, het was als voorbeeld voor wat de bedoeling was. Ik ga zeker nog bloemen maken, SORRY voor het misverstand.
Groetjes,
Lillylauma
Ja dat herken ik wel..........vaak zitten we voor een ander vanalles in te vullen terwijl die eigenlijk alleen maar z'n verhaal kwijt wil.
Dat is iets dat je met vallen en opstaan leert, heb ik al gemerkt. Gelukkig genezen de builen en schrammen die je zo maakt, maar elke buil en elke schram is weer een stukje dichter bij het onvoorwaardelijk luisteren. (hoop ik dan toch stilletjes) Maar het is ook niet zomaar dat iemand iets tegen jou vertelt; hoe dom sommige raadgevingen ook mogen zijn, misschien zat er niet dat in wat de ander op dat ogenblik nodig had.
Medailles en hun twee kanten...
Prachtig doek dat je toont op de foto, Yvette! (wat is dat tegenwoordig toch met die roze tinten)
echt helpen is vaak gewoon er te zijn zonder woorden, zonder oordeel
wat maak je ongelooflijk mooie dingen. ik drink de kleuren:)
Alleen zijn in luisteren, het luisterende oor aan te bieden is heel moeilijk, iets wat ik zeker nu al leer.
Daarmee, luister ik nu eerst, pas dan weet je als je iemand eerst laat zijn dat er en of er om jouw raad of advies wordt gevraagd. Want misschien wil de ander dat wel niet, en alleen maar even zijn of haar hart luchten.
Ook al zie je de oplossing voor je, in gedachten, pas als men er om vraagt... wat denk jij, of wat vind je ervan, als een verhaal zo eindigt?
Pas dan, zal ik diegeen vertellen of ik een raad of advies heb, maar dan nog, doe ermee wat je wil, je hoeft het NIET te volgen of te gebruiken, dat is aan de persoon zelf!
XXX
Ik vind het nog wel meevallen Yvette met het "luisteren". Juist doordat ik zelf zo vaak heb ervaren wat jij omschrijft luister ik graag naar een ander. En laat hem of haar eerst helemaal het verhaal doen om dan weloverwogen te kunnen reageren. Niets zo irritant als iemand die je al met "raad en daad" in de rede valt terwijl je nog zoveel wou vertellen of juist nog heel wat naders wou vertellen.....
Groetjes,
beuzeblaadje
Mooi gezegd! In mijn cursus Vertrouwenspersoon werd hier ook erg op gehamerd: niet oplossen, maar luisteren. En dat blijkt in de praktijk zo moeilijk. Maar ik blijf oefenen :-)
Een reactie posten