Omdat ik een paar dagen naar het ziekenhuis ga (pijnpoli) zal ik hier even niet zijn. Als ik terug kom kan ik weer struinen over het strand,dollen met de honden en elke stap die ik zet ervaren als een stap op weg naar de vrijheid, maar ook de verantwoordelijkheid voor elke stap die ik doe nemen.Ik moet beter voor mezelf gaan zorgen, zodat ik kan blijven stappen.....tot snel
Bovenstaande zin komt uit het boek ""het schervengericht" van A.F.TH. Het ontroerde me zo. Het zijn de woorden van een ongeboren jongetje aan zijn net overleden moeder.Liefde en geborgenheid, ik denk dat dat de aspecten in deze zin zijn, die me zo ontroeren.Ach laat ik er verder maar niets over zeggen.Het spreekt voor zich....
Al heel lang weet ik dat ik met boosheid niet kan leven.Het veroorzaakt een onrust,een onzekerheid waar ik iets mee moet doen om verder te kunnen. Ik vroeg me altijd af wat ik fout deed maar dat was niet de goede methode. Ik probeerde angstvallig alles zo te doen dat ik niemand boos zou maken.Nu betrek ik de boosheid niet meer op mezelf maar probeer te begrijpen waar de boosheid van iemand vandaan komt. Dat helpt. Je kan dan dan weer met liefde of mededogen naar degene kijken die boos op je is in plaats van de boel te laten escaleren of gekwetst in je hoekje terug te kruipen.
Zo'n 8 jaar geleden, ik was heel erg in de war en werd verpleegd op de paaz, kwam ik een man tegen die nooit meer uit mijn leven is verdwenen. Dat was Das.Zonder Das had ik niet meer geleefd en had ik niet meer voor Noud kunnen zorgen. Hij is gebleven en heeft ons door alles heen geleid met zijn wijsheid en onvoorwaardelijke liefde. Noud heeft in het vertrouwen dat Das er voor mij was dood kunnen gaan. We zijn nu zover dat we beseffen dat we bij elkaar horen en ons leven samen gaan leven. Met onze 3 zwarten, ondertussen de grootste passie van Das. Lief ik hou van je!
de foto hiernaast is van een werk dat das op een podzol vond lijken. Das is geoloog en van wat hij zei herinner ik me dat het een doorsnede van een bepaalde grondlaag is.Op deze manier wil ik ook graag naar vrienden kijken. Je ziet niet in welke laag iemand zich bevindt, maar je weet dat er andere lagen zijn. En valt er even niets te praten dan luistert je hart mee!
Hoe toepasselijk kan een spreuk van de dag zijn! Vrijdag heb ik een ritueel rond een steencirkel in Lochem gedaan. De bedoeling was om je helende krachten te versterken en een boodschap van de stenen te aanvaarden. Afvlakken en voorbij zien was mijn boodschap. Ik moet dit nog wat laten bezinken.Vandaag moet ik mijn helende krachten in ieder geval voor mezelf zien te gebruiken omdat ik voor een groep van 150 mensen vilt mag demonsteren en voor de liefhebbers iets bedenken zodat ze mee kunnen doen. Met een 3 dubbele hernia is dat eigenlijk veel te zwaar maar ik zeg altijd maar zo je gaat er niet dood aan.Met mijn pilletjes kom ik de dag wel door en morgen kan ik weer tot mezelf komen. Voor iedereen die op mijn vorige log gereageerd hebben: bedankt voor jullie bemoedigende woorden en ik hoop dat ik met het schrijfsel van vandaag wat duidelijk heb gemaakt aangaande de morfine pilletjes.Morgen ga ik al jullie blogs lezen want ik moet me nu gaan haasten voor vandaag! liefs en tot morgen.
soms denk je iets heel raars, bijvoorbeeld: als ik nu eens die hele stapel borden op de grond gooi, of ga schreeuwen midden in een gesprek, of nou ja noem het maar op. Ik ben altijd bang dat ik het dan doe, en ik heb het een keer gedaan! Ik werkte op een afdeling opname oudere mensen in psychische nood. Op een middag zat iedereen apatisch in de huiskamer het was prachtig weer en binnen leek het wel een grafkelder. Ineens bedacht ik me als ik nu eens deze borden op de grond gooi, wat zal er dan gebeuren. Het was verbluffend! Iedereen sprong op en wilde gaan helpen, mensen die tijdens hun hele opname nog niets gezegd hadden zeiden ooooh yvette wat doe je nou! Terwijl je het idee had dat alles langs hun heen ging bleken ze zelfs je naam te weten. Het is een beetje een raar voorbeeld maar wat ik al vermoedde bleek waar. Als je jezelf bent kan de ander ook zichzelf worden.
Bovenstaande woorden komen uit een boek van Tolle. Met 4 vriendinnen hebben we regelmatig een discussieer middag. Gisteren was het op de kruidentuin van yvonne en konden we inderdaad even stilstaan bij de planten en bloemen en konden we ervaren dat even alle narigheid weg was. We hebben al verschillende keren over Tolle gepraat maar nog nooit was het voor ons allemaal zo duidelijk als nu op de tuin.
soms is het zo moeilijk te begrijpen, te accepteren waarom mensen bepaalde dingen moeten meemaken. Hoe komt iemand naar het wonder van het nu als je een kind verliest, of als je man in een verpleegtehuis is en hij zo verdrietig is dat hij niet meer naar huis kan? Het zou zo mooi zijn als je bovenstaand citaat van Thich Nhat Hanh in je op kan nemen en heel af en toe even een moment van berusting kan ervaren. Lieverd ik gun het je zo!
