donderdag 8 mei 2008

ik adem in en kom tot rust. ik adem uit en glimlach. thuisgekomen in het nu wordt dit moment een wonder

soms is het zo moeilijk te begrijpen, te accepteren waarom mensen bepaalde dingen moeten meemaken. Hoe komt iemand naar het wonder van het nu als je een kind verliest, of als je man in een verpleegtehuis is en hij zo verdrietig is dat hij niet meer naar huis kan? Het zou zo mooi zijn als je bovenstaand citaat van Thich Nhat Hanh in je op kan nemen en heel af en toe even een moment van berusting kan ervaren. Lieverd ik gun het je zo!

7 opmerkingen:

MariecusBruyn zei
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
Anoniem zei

Dank je Yvette, dat is echt een meer dan mooi citaat.
Inademen.........uitademen, misschien komt er dadelijk ook een glimlach.

Anoniem zei

Soms snap je niet waarom dingen zo moeten gebeuren, misschien maar goed ook, dat we dat niet weten of kunnen beinvloeden. Bij jezelf blijven en in het nu leven is dan waarschijnlijk het beste wat we kunnen doen (ook al is dat soms moeilijk).

Groetjes,
Lillylauma

Anoniem zei

Heel erg jammer dat je foto op dit moment niet zichtbaar is maar je tekst alleen is ook heel bijzonder!

Het is inderdaad niet te begrijpen waarom sommige mensen bepaalde dingen mee moeten maken...We zullen het moeten aanvaarden hoe moeilijk dat soms ook is.

Welterusten,
beuzeblaadje

Anoniem zei

Klopt helemaal.. verbittering, berusting of leven vanuit de stroom. Het is moeilijk als er iets overkomt met iemand waar je veel voor voelt.

Anoniem zei

Bedenk maar.... dat alleen de sterkste zielen dit overkomt, die zielen die het kunnen dragen, want je krijgt nooit meer op je schouders dan je dragen kunt.

Altijd is de reden op de dag meer dan duidelijk.. de helpers op deze aardbol, let maar eens op, uiteindelijk.. zijn de degenen die veel hebben meegemaakt, van klein tot groot verdriet....

De flierefluiters... de mensen die amper wat meegemaakt hebben, een zeer gelukkige jeugd hebben gehad, alleen maar geluk kennen... zullen anderen nooit echt kunnen helpen, zo heb ik ooit al ondervonden toen ik 'het testament' op ging maken rond mijn 25ste jaar, samen met iemand die ongeveer evenoud was als ikzelf, en mij zei...

Goh.. hoe kun je daarmee dealen, mijn leven bestaat alleen maar uit vrolijkheid, dat soort dingen heb ik nog niet meegemaakt, zou niet weten wat ik zou doen dan...

Kortom... alles heeft een reden, en voor mij persoonlijk wordt deze steeds meer duidelijk ;-)

XXX

Anoniem zei

uit alle dingen die gebeuren hebben wij lessen te leren hé,
de leuke maar ook de droevige,
het is wel een zware les,
eentje die je misschien nodig had...

ik wens wie het nodig heeft heel veel sterkte,

lieve groetjes
klaproos